உங்கள் அழைப்புகளை
மறுதலிக்கிறேன்
உங்கள் போலியான
புன்னகைகளுக்குக்
கருப்பு வர்ணம் பூசுகிறேன்
மிட்டாய் தின்ற சிறுவனின்
வாய் போல் பிசுபிசுக்கும்
உங்கள் நினைவுகளை
அழுத்தி அழிக்கிறேன்
எதிர்பாராமல்
எதிர்ப்பட்டுவிடுவீர்களோ
என்ற அச்சத்தில்
உங்கள் வீதிகளைக்
கவனமாகத் தவிர்க்கிறேன்
நட்பு வேண்டியதாய்க்
காட்டிக்கொள்ளும்
உங்கள் கடைசி
உபாயங்களை
உடைத்தெறிகிறேன்
சிதிலமாகிப்போன
நம் நட்பு கணங்களின் மேல்
உங்கள் கல்லறைகளை
எழுப்பிக்கொண்டிருக்கிறேன்
நம்மில் இருந்த
உங்களை மட்டும்
பூரணமாய்ப் பிய்த்தெறிகிறேன்
என் நிராகரிப்பின்
எந்தவொரு வலியுமற்று
எங்கேயோ சிரித்துக் கொண்டுதான்
இருக்கிறீர்கள் நீங்கள்
நிராகரித்துவிட்ட
வலி பொறுக்காமல்
உங்களுக்காகவும் சேர்ந்து
இப்படித்தான் அழுதுகொண்டிருக்கிறோம்
நானும் என் பேனாவும்
பின்குறிப்பு : இது இப்பொழுது எழுதியதன்று; விரக்தியின் அலைகள் அடிக்கும் கரையில் உப்புக்காற்றில் எழுதி வைத்தது. இன்னும் பிசுபிசுப்பு மீதமிருக்கிறது.
//என் நிராகரிப்பின்
ReplyDeleteஎந்தவொரு வலியுமற்று
எங்கேயோ சிரித்துக் கொண்டுதான்
இருக்கிறீர்கள் நீங்கள்//
no words to say.
excellent seral.
//உப்புக்காற்றில் எழுதி//
ReplyDelete:)
Wow
ReplyDeletearumai !
மிக நல்ல கவிதை.
ReplyDeleteநிராகரிப்பின் வலியும் அதற்கான வழியும் எழுத்தில் வழிந்தோடுகின்றது.
இதற்கு பெயர் தான் போட்டுடைத்தல் (கட்டுடைத்தல் அல்ல) கவிதை
ReplyDelete//நம்மில் இருந்த
ReplyDeleteஉங்களை மட்டும்
பூரணமாய்ப் பிய்த்தெறிகிறேன்//
க்ளிஷே.
மற்றபடி ஒன்றும் குறை சொல்வதற்கில்லை. வழக்கமான பஞ் இல்லை. ஒருவேளை தொடர்ச்சியான உங்களது அண்மை வீச்சில் இருக்க இது கொஞ்சம் ஔட் ஆஃப் ப்ளேஸில் இருக்கிறதா? இல்லை எனக்கு தான் இன்று ஏதோ டுமீலாயிருச்சா?
Superb! Simply Superb.
ReplyDeleteஐயோ வலியை அப்படியே பதிவு செய்திருக்கிறீர்கள் சேரல், அருமையான கவிதை.
ReplyDeleteஇன்னும் பிசுபிசுப்பு மீதமிருக்கிறது.]]
ReplyDeleteஇது மேலும் வளுவூட்டுகிறது.
@நாடோடி இலக்கியன்,
ReplyDeleteநன்றி!
@kartin,
:(
நன்றி நேசமித்ரன்
நன்றி முத்துராமலிங்கம்
@Nundhaa,
சரி விடுங்க. எல்லாம் நடக்கறதுதான்.
@வெங்கிராஜா,
உங்களுக்கு எதுவும் ஆகவில்லை. இது தான் கொஞ்சம் பழசு. அதைவிட, தனிப்பட்ட உணர்வு ஒன்றைச் சொல்லும்போது, அதன் ஆழம் தெரிந்தவர்கள், அனுபவப்பட்டவர்களுக்கு இயல்பாகப் போய் அது மனதில் உட்கார்ந்துகொள்ளும். அந்த வகையில் நீங்கள் அதிர்ஷ்டசாலி தான் போல. மேலும், இது நிராகரிக்கப்பட்டவனின் வார்த்தகளல்ல; நிராகரித்தவனின் வார்த்தைகள்.
@Vidhoosh,
நன்றி!
நன்றி யாத்ரா
நன்றி ஜமால்
-ப்ரியமுடன்
சேரல்
சேரல் நல்லா சொல்லியிருக்கீங்க. அருமை
ReplyDeleteநல்லாயிருக்குது சேரல்.
ReplyDeleteபொதுவாக நிராகரிக்கப்பட்டவன் புலம்புவான், நிராகரித்தவர் புலம்புவது வித்யாசமாக உள்ளது. எளிமையான வார்த்தைகளை உபயோகித்திருப்பதால் சுலபமாக வாசிக்க முடிந்தது.
ReplyDeleteஉங்க கவிதை நல்லா இருக்கு சேரல்.
ரொம்ப நல்லாருக்கு சேரல்.
ReplyDelete- ப்ரியமுடன்
பிரவின்ஸ்கா
அட நல்லாயிருக்குன்னு சொன்னேங்க :)
ReplyDeleteநன்றி மண்குதிரை!
ReplyDeleteநன்றி முத்துவேல்!
நன்றி கிருஷ்ண பிரபு!
நன்றி பிரவின்ஸ்கா!
நன்றி நந்தா :) நீங்கள் சொன்னது புரிந்தது :)
-ப்ரியமுடன்
சேரல்
//நிராகரித்து விட்ட
ReplyDeleteவலி பொறுக்காமல்
உங்களுக்காகவும் சேர்ந்து
இப்படித்தான் அழுது கொண்டிருக்கிறோம்
நானும் எனது பேனாவும்//
இன்னும் கூட நிராகரிக்கவில்லை சேரல் நீங்கள்.
அழுகையில்... நிராகரிப்பின் இயலாமையே இந்த
கவிதையின் உச்சம் அல்லது நெகிழ்வு...fantaastic சேரலாதன்!
(பிரியம் மிகும் போது என் மகனையும் இப்படியே முழு பெயரிட்டு அழைப்பேன்)