மந்திரச்சொல்

அதைக்
கவிதையாக்கிவிடும்
மந்திரச்சொல்லுக்கான
தேடலின்  நொடிகளில்
மரிக்கத் தொடங்குகிறது
இன்னும்
கவிதையாகிவிடாததொரு
சொற்குவியல் 

வண்ணம்

மறைந்து  போயிருந்தது
ஒட்டுமொத்த வெள்ளை
ஒற்றைக் கரும்புள்ளியில் 

நாமும் நாமும்

ஓர் அசுவாரசியமான
நீண்ட பேருந்து பயணத்தினிடையே
ஒரு நொடிதான்
பார்த்திருப்போம்

முன் திடலில்
பூக்கள் கொட்டிக்கிடந்த
திண்ணை வைத்த அவ்வீட்டில்
நாம் வாழ்ந்தால்
நன்றாகவே இருந்திருக்கும்

என்றேனும் ஒரு நாள்
சந்திக்கக்கூடும்
கடந்து போன
நொடியிலிருந்து
அங்கேயே வாழ்ந்திருக்கும்
நம்மை நாம்....

கண்ணுக்கெட்டியவை

ஒரு பெரும்பயணத்தின்
எச்சமாக நீண்டு கிடக்கின்றன
அந்தர வெளியெங்கும்
மேகங்களின் கால்தடங்கள் 

முடிவுறா உரையாடல்

கோடைக்காலத்தின்
பிற்பகல் தனிமையில்
முன்னறிவிப்பின்றி பிரவேசிக்கும்
தூரத்துச் சொந்தக்காரனை
வரவேற்கும் மூதாட்டியென
என்னை அணைத்துக் கொள்கிறது
கடல்

இருவருக்கும்
பொதுவான சிலரும்
பொதுவான சிலதுகளும்
நிறைத்திருக்கின்றன
எங்கள் உரையாடல்களை

எதேச்சையாக
நிகழ்ந்துவிடக்கூடும்
பிறிதொரு சந்திப்பிற்காகக்
காத்திருக்கத் தொடங்குகிறோம்
பிசுபிசுப்பான
பிரிவுகளின் நிமிடங்களில்.

-கடலோடு உரையாடுபவன்